Mien Roa,

’t dörp van ’t kasjtieël

‘n adelikke zieël

hat Wienesroa

En doa

bie de Sjtefanuskirk

doa deeg d’r sjmieëd zien wirk

vuur Wienesroa

Maria óp de Motte, óp de Vink

’t Barbarabeeld, dat is woa ich aan dink

 

Refrein:

Wienesroa, Wienesroa

doe bis ummer vuur mich doa

Zoeë geweun en zoeë bezónder

zint de luuj va Wienesroa

Wienesroa, Wienesroa

doe bis ummer vuur mich doa

Maks ’t leëve tot ee wónder,

blief mien dörp, mien Wienesroa

 

In Roa

doa kretst me durch ‘t veld

‘t dörp van Opfergelt

is Wienesroa

Kiek doa

dat sjoeëne vergezich

ee plattelandsgedich

is Wienesroa

Caecilia besjermt ós muzikaal

en Sjtefanus ós “rekenen en taal”

 

Refrein:

 

Bruk:

Dich klein te kriege hat me geprobeerd

Doe sjteis nog rech, doe has dich good geweerd

Zoeëlang me aa dich dinkt blies doe besjtoa

Zoeëlang nog urges ieëmes zeët: “Ich bin va Wienesroa!”